Heilige nachten!

Ze komen er weer aan: de Heilige Nachten.

Na de langste nacht van 21 december is het tot en met 24 december even vroeg donker en wordt het ook even laat weer licht. Na de 24e komt er overdag voor het eerst weer een klein beetje extra daglicht bij.

Dat is wat we vóórchristelijk vierden tot en met 6 januari, en dat is wat ik nog steeds vier: de terugkeer van het licht. Een oeroude traditie van natuurvolkeren dus, die binnen de, door mijzelf zo benoemde, toegepaste spiritualiteit nog altijd veel betekenis heeft.

Het is een periode waarin we terug- én vooruitkijken, via dat wat zich overdag aandient. Ook die dagdromen neem ik bewust mee, omdat ze minstens zo veel spiegelen als onze nachtdromen.

Vanuit de traditie krijgen juist de nachtdromen in deze periode de nadruk, vooral om vooruit te kijken.Ik neem daarin iets meer vrijheid en pas het wat ruimer toe. Maar dat zijn jullie inmiddels wel van mij gewend. 😉

Voor mij zijn de Heilige Nachten overigens diep persoonlijk.

Mijn eerste man, Robert, had een chronische longziekte en werd op 24 december 2008 opgenomen in het ziekenhuis, de eerste van de Heilige Nachten. Hij overleed op 31 december en we namen afscheid op 6 januari 2009. Sindsdien beleef ik deze dagen en nachten intens en met aandacht.

• De eerste zes dagen gebruik ik overdag vooral om terug te kijken op het afgelopen jaar:wat neem je mee, wat mag je achterlaten?

  
  

• De tweede zes dagen nodigen uit om vooruit te kijken:hoe wil je varen in het nieuwe jaar?Stuur je zelf, of laat je je meedrijven met de stroom? Alles mag, niets hoeft.

  
  

• De dertiende dag en nacht vormen voor mij een samenvatting en connectie van wat was en wat komt.

Ik werk dus met dertien Heilige Nachten, al kiezen anderen voor twaalf en starten zij op 25 december. Beide vormen zijn waardevol; deze past bij mijn eigen levensverhaal.

Naast reflecteren en plannen maken staan de nachten symbool voor een maand van het komende jaar, met de laatste als jaarthema. Alsof je je eigen blauwdruk droomt voor het jaar dat voor je ligt. In deze periode houd ik daarom een klein dag- en droomboekje bij: overdag noteer ik wat mij raakt, ’s ochtends schrijf ik mijn dromen op, hoe vaag ook.

Later in het jaar kijk ik terug en vergelijk ik wat er werkelijk gebeurde met wat zich in de Heilige Nachten liet zien. Steeds weer blijken er bijzondere lijnen te lopen. Het geeft richting en houvast, alsof je bewust en afgestemd met het jaar meereist.

De Heilige Nachten vormen voor mij ook de bedding van de maan- en zonenergie die zich in het komende jaar ontvouwt. In mijn maandelijkse vollemaan-teksten kom ik hier dan ook op terug: hoe deze ritmes doorwerken in ons dagelijks leven en hoe je daar bewust mee kunt bewegen.

Heb je ook zin om zelf een dag- en nachtboekje bij te houden? Leuk! Ik zeg: doen! En als je ervaringen wilt delen binnen Pacha Mama, weet dat je welkom bent.

Ps

Ik vertelde afgelopen week aan Claasje, zij was met kerststallen in de weer, dat ik vroeger als kind niet zo veel met Kerst had. Wonderlijk genoeg had ik wel de taak op mij genomen om vanaf 21 december, de langste nacht, de herders elke dag een klein stukje dichter bij de stal te zetten, om ze daar op 6 januari te laten aankomen.

In het zonnige en van oudsher katholieke zuiden werd Driekoningen gevierd, een beetje zoals wij in het noorden Sint-Maarten kennen. Alleen mochten wij langs de deuren voor een goed doel en geld inzamelen voor een ander, zonder snoepjes voor jezelf. Dus ja: katholiek opgevoed, met een behoorlijk calvinistisch sausje. Ik ben er niet slechter van geworden hoor, dat zeker niet!

Welke herinneringen heb jij aan deze periode? En doe je er ook nog iets mee in het hier en nu?