Bas de Bloggende tuinheld,

Bij Centrum Pacha Mama hebben we een tuinheld, Bas komt elke maand vanuit Groningen om het tuin onderhoud te doen, hij blijft dan 2 dagen en onfermt zich dan over al het groen rondom het centrum. Omdat zijn verslagen zo vermakelijk en informatief zijn hebben we besloten dat bas een eigen blog krijgt op de site, Groetjes van steph.

Hey Pachamama crew. Hier volgt een tuinupdate voor diegenen die er zin in hebben. Na 1,5 maand weer eens een kijkje mogen nemen bij jullie op het terrein. Wat een stappen worden er gemaakt. Super gaaf om de SRV-wagen, Bert ’t winkel, te zien shinen.

Wat goed om (een deel van) jullie weer te treffen. Ik zie er altijd naar uit om bij jullie langs te komen. Het voelt altijd als een soort van korte werkvakantie, omdat ik een nachtje blijf slapen. Veel gedaan in twee dagen. Maar er was ook veel achterstallig werk aan het groen. Gelukkig heb ik na lang twijfelen geïnvesteerd in een nieuwe bosmaaier. Die kwam van pas. Vooral de voortuin was een wildernis. Daarover later meer.

Bij de hoofdingang begonnen met snoeien van de struiken, rozen, laurier, cornus, varens onder de lindes. De zijkanten van het parkeerterrein wat langsgegaan met de bosmaaier. De haagbeuk (carpinus) die het uitzicht bij de keuken blokkeerde had ik al lang op de radar, nu is het de tijd ervoor. Ik heb ‘m flink te pakken genomen zoals jullie kunnen zien. Jullie krijgen steeds iets meer uitzicht terug richting de Dokkumer Ee. Als het goed is wordt het terrein steeds iets lichter nu ik de zichtlijnen vrijmaak. Het vallende blad in de herfst zal daar ook aan bijdragen. Ook de pruim daar wat gesnoeid.

In de trant van de zichtlijnen ook de onderste takken van de kastanjes voor gesnoeid. Ook een ABC-boom net als de carpinus, dus die mag nu ook veilig gesnoeid zonder dat hij leegbloedt. Het gras onder de kastanjes bij de oprit groeit minder goed. Dat komt niet perse door de schaduw van takken, maar doordat de kastanjes al het vocht opgebruiken met de droogte. Ze hebben het zwaar omdat ze ook vruchtdragend die ze willen verzorgen (de kastanjes).

In de voortuin als een Indiana Jones om me heen steen hakken. Daarbij af en toe ook een mooi bloemetje geraakt, maar daar heb ik me bij Sarah al voor verontschuldigd. Al met al kun je er weer lopen. Het mijmerplekje met het bankje aan de overzijde van het water is weer bereikbaar. Zou tof zijn als er nu wat regelmatiger weer mensen kunnen genieten van de voortuin. De voortuin vraagt echt veel onderhoud. En er zijn nog veel dingen te verbeteren. Maar het is zo’n toffe, intieme plek geworden (mijn mening).

De voorkant van het terrein verder gemaaid, enkele boompjes omgehakt om wat ruimte te maken. Bij het maaien kwam ik de eerste Japanse wijnbessen die we hebben geplant tegen, ze zijn lekker zoet. In de vijver groeit een prachtige lelie. Hoop dat jullie nog veel plezier beleven met de tuin in de nazomer.

Warme groet!

Bas